บทที่ 256

บนหลังมือของมู่เหยียนเซิน รอยฟันยังคงเห็นได้ชัดเจนมาก ถึงขนาดคราบเลือดก็ยังแห้งกรังอยู่บนนั้นโดยไม่ได้รับการดูแล

“ประธานมู่” สวี่เฉินชวนเอ่ยขึ้น “คุณป้าเวินเห็นผมเติบโตมา ผมจะมาช่วยจัดการเรื่องงานศพให้ก็สมเหตุสมผลดีอยู่แล้ว อีกอย่าง เอ๋อหว่านก็เห็นด้วย”

เขาโต้กลับอย่างเย็นชา “ผมไม่เห็นด้วย!”

“หึ...”...